تنها ماییم , ــ من و تو ــ , نظّارِگانِ خاموشِ این خلأ
دل‌افسردگانِ پادرجای ,حیرانِ دریچه‌های انجمادِ همسفران.
دستادست ایستاده‌ایم
حیرانیم اما از ظلماتِ سردِ جهان وحشت نمی‌کنیم
نه وحشت نمی‌کنیم.
... تو را من در تابشِ فروتنِ این چراغ می‌بینم آن‌جا که تویی،
مرا تو در ظلمتکده‌ی ویران‌سرای من در می‌یابی
این‌جا که منم
. . . . .
. . . .
. . .
. .
.
.